Dag bloglezertjes!

Mijn ouders gaan voor twee weken met vakantie. Ik wil eens meemaken hoe het er in een voorziening aan toe gaat. Met mijn PGB wil ik een kortverblijf betalen in een instelling voor niet-werkende fysisch gehandicapten. Ik ga eerst op voorbereidend gesprek om eens te bespreken wat ik allemaal wil en wat zij kunnen aanbieden. Als ik de voorziening binnenkom, overvalt me al een zekere somberheid. Alles is zo donker door de lage plafonds. Enkele ouderen zitten in de gangen voor zich uit te staren. Er loopt een rilling over mijn rug. In de gang hangen formulieren voor activiteiten waar gemeenschappelijk op ingeschreven kan worden. De sociaal assistente toont mij de ‘mooiste’ kamer, die gebruikt wordt voor kortverblijf. De enige kamer met een eigen badkamer, enkel met een lavabo en toilet. Aan de muren hangen oude kadertjes en hier en daar bladdert de witte verf af. Het enige kastje is een Brico-exemplaar van 15 jaar geleden. Er staat wel een elektrisch bed en tv, weliswaar een verouderd model. Ik heb wel een deur die uitgeeft op de smalle tuin die rond de hele voorziening loopt. Een eigen douche heb ik niet. Ze toont mij drie ruimtes die op elkaar uitgeven: twee met een douche en één met een bubbelbad. Één keer per week kan je in het bubbelbad… . Ze vergezelt me ook naar de eetzaal, waar één computer staat met internetaansluiting. Er is nergens Wifi aanwezig. Er wonen 30 mensen in de voorziening…

Ik ken de chauffeur die me terug naar huis brengt. Hij vraagt of ik daar ga wonen. Ik antwoord dat het maar een verblijf van twee weken zal zijn. Hij zegt dat ik depressief zal terugkeren naar huis. Ik vrees er ook voor maar wil echt eens weten hoe het voelt, wat het doet met een mens die zelf kan beslissen maar afhankelijk is van anderen.

Drie dagen voor mijn verblijf in de voorziening, krijg ik bezoek van Lien. Ze komt samen met mij bekijken wat ik kan realiseren met mijn budget, zodat we samen een begroting kunnen opmaken. De sociaal assistente had me gezegd dat ik 40 euro remgeld per dag zou moeten betalen. Ik had heel duidelijk gezegd dat ik in het PGB-experiment zit. Lien twijfelt. En wat dan met de tenlasteneming van het VAPH? Na heel wat heen en weer getelefoneer, blijkt ze gelijk te hebben. Wie in deelneemt aan het experiment, krijgt de centen, beheert ze en bekostigt! Per dag krijgt de voorziening voor een kortverblijf nog eens 200 euro van het VAPH. Geld dat ik nu moet ophoesten van mijn PGB. Dit betekent dus dat ik meer dan 4000 euro van mijn PGB moet betalen om twee weken in een voorziening te gaan logeren waar je moet reserveren om één keer per week in bad te kunnen. Ik moet naar adem happen bij het idee… Waarvoor dient die 240 euro per dag? Permanentie, assistentie, woonkost, eten… kortom: alles om te leven. Oké: het leven is duur, maar zo duur?

De gedachte alleen: mijn ouders gaan kamperen met een tent en daardoor moet ik 4000 euro betalen voor mijn zorgbehoeften???  Oooooooooooo ironie!

Zoals ik in deel 9 al vertelde, zijn mijn ex-vriend en ik nog beste maatjes. Ik ga twee weken logeren in hotel ‘Sam’. Mantelzorg heet dat dan…

Ik vertel Lien dat ik graag een deel van mijn PGB zou besteden aan de dienst ‘zelfstandig wonen’ die bij mijn ouders in de straat gevestigd zijn. Dit is de enige manier om 24/24 u assistentie in te kopen. Ik woon binnen 300 m dus kom ik zeker in aanmerking. Ware het niet dat assistentie inkopen heel duur is. Momenteel hebben ze onvoldoende personeel om nog een budgethouder verder te helpen. Het zou enkel lukken als ze met mijn budget nog iemand 2/3 kunnen aanwerven. Ik kan slechts iemand betalen voor 6 uur per week met bijna mijn volledige budget. De gevolgen van mijn lage inschaling laten zich duidelijk merken…

Beste lezertjes: dit is het PGB-experiment. Koop zorg in die je wil, combineer naar hartenlust!

Hoe is het dan mogelijk, dat de twee keer dat ik de stap of beter: het wiel, naar een voorziening wil zetten, het deksel op mijn neus krijg?

Ik kan niet anders dan mijn budget inzetten als PAB: assistenten aanwerven, een poetsvrouw met dienstencheques en een taxi nemen in nood.

PGB wordt veredelde PAB!